Een onderzeese glasvezelkabel die Noord-Afrika met Europa verbindt, windmolenparken in Noord-Macedonië en Servië, een waterkrachtcentrale in Kameroen, modernisering van wegen in Cambodja. Diverse continenten, miljoenen euro’s aan investeringen, allemaal infrastructuurgerelateerd – wat is hier de gemene deler? Deze projecten zijn onderdeel van de Global Gateway, de meest recente Europese strategie om mondiale connectiviteit te stimuleren. Het plan werd geïntroduceerd in december 2021 en in het kort is het doel van de EU om tussen nu en 2027 driehonderd miljard euro te mobiliseren voor het wereldwijd verbeteren van infrastructuur. Zo kan de Unie beter concurreren met – verrassing – China en probeert ze haar invloed op mondiale schaal te vergroten. In dit artikel meer over dit onderwerp. Wat zijn de voordelen van de Global Gateway en wat heeft die te bieden? Tegelijkertijd moeten we kritisch kijken naar deze ambities. Juist omdat de EU claimt dat dit voornemen “values-driven”, dus door democratische waarden gedreven is (en daardoor beter zou zijn dan Chinese alternatieven), is het belangrijk om de drijfveren van de EU eens nader onder de loep te nemen.[1]