Doordat er niet langer een collectieve pensioenpot is verdwijnt ook alles dat uit deze collectieve pot wordt betaald. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het nabestaandenpensioen en het pensioen bij arbeidsongeschiktheid. Deze beide vormen zorgen ervoor dat iemand niet direct terugvalt op bijstandsniveau als deze persoon, buiten zijn schuld, geen inkomsten meer heeft. Dit is een vorm van solidariteit waar wij voor gekozen hebben binnen onze verzorgingsstaat. Een ander risico dat nu gedeeld wordt, is het langer leven dan de gemiddelde levensverwachting. Pensioenfondsen bepalen de hoeveelheid premie op basis van hoe lang iemand gemiddeld pensioen uitgekeerd krijgt. Mensen die korter leven, hebben op deze manier een overschot dat wordt gebruikt om het pensioen te betalen van mensen die langer dan de gemiddelde levensverwachting leven.

Bij een individuele pensioenpot wordt iedereen dus zelf verantwoordelijk voor het verzekeren van arbeidsongeschiktheid en nabestaandenpensioen. Individueel verzekeren is duurder dan collectief de kosten delen, dus leidt dit tot een verdere verlaging van de koopkracht. Daarnaast loop je dus ook het risico dat je de laatste 10-15 jaar van je leven geen pensioen meer krijgt als je lang in leven blijft omdat je eigen pot op is. De JOVD, JS en JD geven aan dat geld dat overblijft van deelnemers die eerder overlijden hiervoor gebruikt wordt. Maar wat is dan de waarde van je eigen pot als die toch niet van jezelf is, maar van het collectief? Je hebt immers niet zelf de volledige beschikking over de pot.

Naast de negatieve effecten die relatief zichtbaar zijn is er ook een effect dat zich meer op de achtergrond voltrekt. De pensioenfondsen in Nederland hebben op dit moment relatief lage uitvoeringskosten, dit komt doordat zij een verzekerde instroom hebben en een uniforme regeling uitvoeren. Wanneer werknemers dus vrij kunnen kiezen uit alle fondsen moeten deze fondsen deelnemers gaan trekken door meer te gaan adverteren. De JOVD, JD en JS stellen wel een maximum voor, maar dit zal alsnog een stijging ten opzichte van de huidige kosten zijn. Ook moeten de pensioenfondsen in het plan individuele potjes van alle deelnemers gaan beheren. Het is vanzelfsprekend dat het beheren van allemaal afzonderlijke potjes meer tijd en geld kost dan het beheren van een collectieve pot.

Het idee van Jonge Socialisten, JOVD en Jonge Democraten klinkt dus leuk, maar leidt uiteindelijk alleen tot lagere pensioenen voor onze generatie. Daarnaast kost het tijd om van het huidige systeem naar hun idee te komen en gedurende deze transitie zitten we met dubbele lasten. De enige manier om dan nog een redelijk pensioen over te houden is meer risico lopen, maar dus ook meer risico dat je alles kwijtraakt. PerspectieF kiest ervoor om te gaan voor een collectief solidair systeem waarin we samen werken aan het voorkomen van armoede onder ouderen. Door het collectief te blijven doen houden we de kosten laag en kunnen ook nabestaanden en arbeidsongeschikten pensioen houden.